La cràpa!

Sì mai viste na cràpa,

abballe pè na ràva

u’ attaccata a nu spine?

         Quande la tròve, timendela bòne

         Ca te capisce…

         U’ pare ca  te capisce…

Chiglie occhie annacquàte

T’aricordane cert’ òmmene…

Pè la verità

Senz’offesa pè le cràpe…

Mbè…

Na vòta

Pè capammònde

         (propriamente – mò ce vò ru fatte)

Parlava ch’na crapa…

E a mmè me parèva

Ca jessa capiva!

Anz’ – quasce – quasce

M’arringalluzzìve

De jess’ capace de me fa capì

…Pure da na cràpa.

         Ru temp’ però passàva

         E j semp’ parlàva

         Ormaie sicure

         Ca pure le cràpe capìscene…

         Ma po’ vuleva funì cuglie trascurse…

         M’eva scurdate ca parlava ch’na cràpa

         E ri dìve la mane…

Ch’ grossa maraveglia fu pè mmè

Quande me sentìve aresponne…Mbee!